Het perfecte zomerweer om te lezen, van een kasteelroman tot aan kinderboeken, van reisliteratuur tot aan poëzie… Welk boek het ook zal worden, we wensen u heel veel leesplezier toe tijdens de vakantie!
Over plezier gesproken: we feliciteren Koos Meinderts van harte met zijn veertigjarig schrijverschap – hiephiephoera! De nieuwsbrief begint dan ook met zijn nieuwste boek.
Een weerzien met een Beer – Zebedeus is terug!
Ter ere van zijn jubileum hernam Koos MeindertsZebedeus de Beer, wiens wonderlijke avonturen ook Meinderts debuut vormden. In het prachtig door Annette Fienieg geïllustreerdeZebedeus en het ganzenbord van Wisse, krijgt hij een ganzenbord opgestuurd van ene Wisse. Dan staat Zilver voor de deur, een sneeuwwitte gans die Zebedeus uitnodigt hem te volgen. Het lichtvoetige reisverhaal gaat over het leven – een spel dat je niet kunt winnen, maar ook niet verliezen; je kunt het alleen maar spelen.
Muziek uit vijfliremunten en een onbereikbare vader
Kurt Tucholsky’sGripsholm, een kasteelroman(1931) doet zich voor als een quasi-zorgeloos vakantieboek dat zich afspeelt in Zweden. Er is een bijna onbekommerde rol weggelegd voor vriendschap, verliefdheid, geflirt in een spontane driehoeksverhouding, goed eten en drinken en wandelingen in de natuur. Deze idylle wordt verstoord door een briefje met een noodkreet van een kind dat op een meisjesinternaat verblijft. De directrice van het internaat, de enige andere Duitse in de buurt van kasteel Gripsholm, misbruikt op een regelrecht sadistische manier haar macht. Wat volgt is een visioen van een wrede gladiatorenstrijd op leven en dood. Het lijkt ogenschijnlijk nauwelijks iets met elkaar te maken te hebben, maar de huidige lezer weet wel beter, zo in aanloop tot de WO2.
In John Fante’sHet volle levenmoet de Italiaans-Amerikaanse schrijver zien om te gaan met de wisselende stemmingen van zijn zwangere vrouw, haar groeiende interesse in het rooms-katholicisme en de termietenplaag in hun nieuwe huis. Om dit laatste te bedwingen nemen ze zijn vader Nick in huis, met wie hij een problematische relatie heeft en die niet schroomt om zijn uitgesproken mening over het gezin en zijn toekomstige kleinkind te delen. De zeer ontroerende en ontwapenende roman bevat een rijke mix van komedie en drama, over familiebanden, over Fante en zijn vrouw die zich voorbereiden op hun eerste baby, over elkaar liefhebben en haten – en uiteindelijk weer vinden.
Hoewel de Tweede Wereldoorlog voorbij is, zijn de tijden allesbehalve vredig voor de zeventienjarige Alan. Het comfortabele gezin heeft nu moeite om rond te komen. Toch kleedt Alan’s moeder zich alsof ze rijk zijn en ze besteedt al haar tijd aan het aangaan van liefdesaffaires. Alsof dat niet genoeg is, is Alans bohemienzus Madge stiekem de duinen in geslopen voor een wellustige ontmoeting met een Duitse krijgsgevangene. Het enige wat Alan wil isEen rustig leven– maar dat lijkt ongrijpbaar. Beryl Bainbridgeroept trefzeker het groeiende besef op dat ‘hij alleen maar kon hopen een verlengstuk van zijn ouders te zijn’ – en schreef hiermee een gevoelig familiedrama.
In Nicola Pugliese’sMalacquakomt na een nacht van ongenadige regen een telefoontje binnen bij de politie van Napels. Er is een straat verzakt en een gebouw ingestort aan de Via Tasso. De stad lijkt weg te spoelen onder een onophoudelijke vloed van stortregens. Maar er is wel meer vreemds aan de hand: men hoort klaaglijke stemmen uit een middeleeuws kasteel komen en vijfliremunten maken muziek die alleen voor tienjarige meisjes hoorbaar is. De melancholische journalist Carlo Andreoli, doet verslag van de mysterieuze gebeurtenissen. Malacqua is een wonderlijk hallucinant en veelstemmig portret van Napels, geschreven met pulserende urgentie.
In Simon van der GeestsHart van staalis Ravi wanhopig. Concerten waren al niet meer toegestaan op het eiland, maar nu worden ook muziekinstrumenten verboden! Muziek zou gevaarlijk zijn voor de gezondheid. Hoe kan Ravi nou leven zonder zijn gitaar? Zijn ouders begrijpen niets van zijn paniek, maar met hen is sowieso iets raars aan de hand. Ravi heeft op een nacht ontdekt dat ze slapen met hun ogen wijd open, en dat er blauw licht uit hun oren schijnt… Via een oproep komt hij erachter dat hij niet de enige is; ook Zina uit zijn klas heeft vreemde dingen gemerkt aan haar vader. Op een geheime plek in het bos ontmoeten ze Blinker en Mink, die hen de schokkende waarheid vertellen. Hun ouders zijn geen mensen, maar robots!
Annejan Mieras schreef met Het kleine heelaleen sprankelend verhaal over vriendschap en vervelende volwassenen – pechvogel Raaf heeft veel vragen. Ze is geschorst op school, haar vader staat ergens vast in het buitenland. Vanwege een lekkage woont ze met haar moeder tijdelijk in een oude caravan op de saaie camping ‘Het kleine heelal’. Wat doet Nicolaas, de zoon van de campingbaas, in het mysterieuze bos achter de caravans? En waarom doet haar moeder zo geheimzinnig over haar vader, die maar niet te bereiken is?
Noord-Amerika, zo’n 10.000 jaar geleden. In Davide Morosinotto’sDe laatste jagerverliezen Roqi en zijn vrienden na een vreselijke bosbrand alles wat hen dierbaar is. Hun kamp, hun familie, hun stam. Helemaal alleen moeten ze de wildernis in, op zoek naar eten en bescherming tegen hongerige roofdieren, op zoek naar een nieuwe stam. Het wordt een overlevingstocht waarbij Roqi eindelijk ook zijn unieke talent ontdekt, maar waarbij ook meedogenloze keuzes gemaakt moeten worden…
In Onderlingverkent Miek Zwambornde wildernis die haar omringt. Door zichzelf over te leveren aan de elementen, zich onder te dompelen in de orale traditie, te lopen, zwemmen en foerageren, probeert zij op de zuidpunt van het eilandMull thuis te raken. Via gedichten, brieven, essays, tekeningen, plattegronden en foto’s gidst Zwamborn de lezer langs vulkanische erupties, millennia oud trilveen, ontvolkte akkers, Keltisch oerbos, fluctuerend wad, wuivend waterwoud en een alles overkoepelend luchtruim. Ze schrijft over de kracht van de natuur; zeenaaktslakken, ruwe borstelzwammen, knokige eiken, te water geraakt vee en aangespoelde walvissen, maar ook over de verstrengelingen en misverstanden tussen de eilanders. In Onderling toont zij de rijkdom die zich openbaart wanneer een mens zich intiem verhoudt tot de nabije omgeving.
I Could Read the Sky is een reisboek annex memoires over de Ierse diaspora. De opzet is opmerkelijk: in Londen ligt de oude slapelozeTimothy O’Gradyalleen in bed. Het is winter en nog donker; herinneringen passeren als vluchtige beelden aan zijn netvlies. Het is een begin van een reeks kwetsbare terugblikken aan zijn migrantenleven. De cafés die hij bezocht, de muziek die hij daar speelde, de aardappelvelden en plekken waar hij woonde brengt hij levendig en steeds met een schrijverspen rechtsreeks vanuit het hart geschreven. Het proza wordt verrijkt door de even rauwe als weemoedige, schitterende zwart-wit fotografie vanSteve Pyke. Waarlijk een werk om te koesteren, kortom!
De danmalig in Parijs woonachtige Nicolaj Schultz voelt zich tijdens een hittegolf ontregeld en gedesoriënteerd, en verontrust vanwege de effecten van de klimaatverandering. Om aan de verzengende temperatuur en aan zijn angstige zorgen te ontsnappen, neemt hij de wijk naar het Mediterrane eiland Porquerolles. Maar of hij op die idyllische plek kan ontsnappen aan de harde realiteit van het Antropoceen? In zijn ‘ecologische’ essay Land Sickness onderzoekt hij aan de hand van literatuur (waaronder Dante’sGoddelijke komedie) en gesprekken met mensen die hij tegenkomt de urgente vragen, zoals hoe het is om in tijden van groeiende crisis te leven en hoe je daarin het beste je leven vormgeeft.
Paolo Cognetti schetst inAntonia aan de hand van foto’s, dagboekaantekeningen, brieven en gedichten op heldere en delicate wijze het verhaal van de – ook in Italië – vergeten dichteres en bergbeklimmer Antonia Pozzi, die uit wanhoop over het sombere politieke klimaat in Italië en de rest van Europa, op 26-jarige leeftijd kort voor WOII zelfmoord pleegde, waarna de wereld door raasde. Geboren in 1912 te Milaan als kind van een gravin, kreeg ze door haar positie de kans om te studeren en te reizen. Ze verkende de wereld met een vurig verlangen, en vond zichzelf dankzij fotografie en poëzie.
Duizenden jaren lang hadden onze voorvaderen een directe relatie met het landschap, dat zwanger van betekenis was. Van deze verhouding zijn we in deze tijd verwijderd geraakt, waarmee ook iets van de verwondering ervoor verloren is gegaan.James Canton neemt ons in Groundedmee op reis door Engeland, en kijkt als het ware door hun ogen om de vraag te beantwoorden wat het landschap voor hen betekende. In een sterk onder druk staande natuurlijke omgeving, bezoekt hij steencirkels, deWest Kenneth long barrow, maar neemt daartoe ook artefacten uit lang vergeten tijden mee.
In Books and Islands in Ojibwe Countryreist Louise Erdrich met haar 18 maanden oude dochter van Minneapolis naar het schitterende Lake of the Woods-gebied in Ontario. Ze verweeft haar reisverslag met memoires en de geschiedenis en mythologie van (een deel van) haar voorouders, de Ojibwe, wier naam verwijst naar het woord ‘ozhibii’ige’, wat zoveel als ‘schrijven’ betekent. Dit doet ze onder meer aan de hand van het betoverend mooie landschap, eeuwenoude tekeningen op steen, en een wonderlijke bibliotheek die een eenling ooit op een van de eilanden bouwde.
Voor wie meer te weten wil komen over de geologie, de geografie, het klimaat en de natuur van het Afrikaanse continent, isOrigin AfricavanJonathan Kingdon een prachtboek. Het continent is bijzonder rijk aan uiteenlopende habitats, en heeft door de eonen heen van alles meegemaakt: sterke klimatologische veranderingen, meteoorregens en vulkanische uitbarstingen; veel van het leven dat op andere continenten voorkomt is in Afrika ontstaan, waaronder het onze. De kroniek van de gevierde evolutiebioloog is rijk voorzien van illustraties en foto’s en is daarmee ook een feest voor het oog.
volgens naipal
is de grote regentijd vandaag
in alle ernst begonnen. en dit is het einder van –
mijn broer staat (als ik hem bel) diep in het water en
beklaagt zich niet.
hij heeft weer ontslag van zichzelf.
de minister van hier in de straat
stond in het stadion – slang in de hand –
en gaf zijn bodyguards vrijaf.
de regen greep diep in
het parlement zit zonder het vereiste quorum
voorbereidingen treffend voor dagen jaardag.
regel voedsel en pakket
laat een aubade brengen voor ik weet niet wie
vraag of gilberto – regen of niet –
zijn dames laat wachten voor het hek
en kleddernat geworden zingen
maar wat onweerstaanbaar vals.
ik meen dat ik de ramen
heb gesloten
